بیشتر افراد با این ایده بزرگ شده اند که راه رفتن با پای برهنه می تواند باعث بیماری در کودکان شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره ادامه مطلب را بخوانید.
در واقع این موضوعی است که والدین را آزار می دهد ، بنابراین در این مقاله برخی از حقایقی را که محققان اخیراً در این مورد کشف کرده اند بررسی خواهیم کرد. در حقیقت ، هرچه آزادی عمل پا های کودکان بیشتر باشد ، رشد بهتری دارندخواهند داشت.
این یک باور عمومی است که پابرهنه راه رفتن باعث بیماری های تنفسی می شود. با این حال ، این کاملا اشتباه است. به این دلیل که ویروس ها باید از طریق دستگاه تنفسی فوقانی وارد بدن شما شوند تا سرما بخورید یا دچار بیماری تنفسی شوید. بنابراین چه خطراتی برای کودکانی که با پای برهنه در خانه میگردند وجود دارد ؟
در مورد راه رفتن با پابرهنه اتفاق نظر روشنی وجود ندارد.
پوشیدن کفش در ماه های اول زندگی توصیه نمی شود. عملکرد آن فقط در برابر سرما ، رطوبت و آسیب مفید است. بنابراین ، یک جوراب بدون درز برای کودک کاملاً می تواند این عملکرد را انجام دهد.
همچنین پوشیدن کفش در مرحله قبل از 4 دست و پا رفتن کودک (معمولاً قبل از 8 ماهگی) فکر خوبی نیست زیرا این گونه حرکت کردن بدون کفش برای رشد روانی-حرکتی کودک بسیار مهم است.
هنگامی که کودک در 18 ماهگی شروع به برخاستن می کند ، می تواند از کفش های انعطاف پذیر برای محافظت از خود در برابر سرما استفاده کند. اما کفش های انتخاب شده باید به تنفس پا کمک کنند.
سپس ، در سن چهار سالگی لازم است پا را در برابر برخی از آسیب ها محافظت کنید. به همین دلیل ، کفش باید سفت و سخت باشد ، مانند کفش های بزرگسالان.
قسمت جلوی کفش باید به اندازه کافی گرد و پهن باشد تا کودک بتواند انگشتان پا را در آن حرکت دهد. چرم بهترین ماده برای این سن است ، زیرا 100٪ طبیعی است و به پا اجازه می دهد نفس بکشد. علاوه بر این ، گام براداشتن با آن برای کودک راحت تر است.
در اینجا برخی از مزایای استفاده نکردن از کفش آورده شده است:
پاهای کودکان از بافت نرم ساخته شده است. بیشتر این استخوان ها در بدو تولد سفت می شوند اما سفتی کامل تا بزرگسالی اتفاق نمی افتد.
همین انعطاف پذیری ، مقادیر زیادی چربی زیر پوستی و تغییرات مفصلی است که باعث صافی کف پا در سه سال اول زندگی می شود.
این وضعیت که در آن قسمت داخلی پا صاف می شود ، معمولاً با رشد بهبود می یابد. اتفاقی که می افتد این است که کل کف پا با زمین تماس پیدا میکند.
از زمان تولد کودک تا هشت تا نه ماهگی ، حساسیت لمسی پا نسبت به دست بیشتر است. همانطور که می توانید تصور کنید ، آنها از پاهای خود برای کشف دنیای اطرافشان استفاده می کنند.
در این فرآیند ، آنها چیزها را با استفاده از دست و سپس دهان خود آزمایش می کنند ، زیرا حواس آنها رشد بیشتری دارد.
این فقط مربوط به حس لامسه نیست ، همچنین به طعم و دما نیز مربوط می شود. به همین دلیل بسیار مهم است که آنها بتوانند پا و انگشتان خود را آزادانه حرکت دهند.
کودکان برای ایجاد این حس باید کف ناهموار و انواع مختلف بافت را احساس کنند. زیرا به بهبود وضعیت ماهیچه ها و تقویت مفاصل آنها کمک می کند.
عمده ترین مشکلات کفش ، سفتی و ناسازگاری آن با سبک زندگی کودک است.
بچه های کوچک عاشق پرش و بدو بو کردن هستند و از آنجا که اکثر زیره های کفش ها انعطاف پذیر نیستند ، کفش باعث لغزش و افتادن آنها می شود. علاوه بر این ، مشکلات بالقوه دیگری نیز وجود دارد مانند:
این شرایطی است که گوشه یا لبه ناخن داخل گوشت پا فرو میرود. یکی از علل شایع آن، پوشیدن کفش های تنگ است که ناخن ها و انگشت ها را خیلی نزدیک به هم نگه می دارد.
این عفونت قارچی زمانی اتفاق می افتد که پا در کفش های تنگ زیاد عرق کند. شاید این را متوجه نشوید ، اما جوراب یا کفش مرطوب در شرایط گرم ، رشد قارچ را تشویق می کند.
بونیون شایع ترین آسیب های ساختاری پا است. بونیون تودهای استخوانی است که در مفصل واقع در قاعدهی شست پا ایجاد میشود. این توده زمانی به وجود میآید که شست پا به سمت انگشت مجاورش فشار دادهشود و مفصل شست برجسته و بزرگ شود.
مواردی که هنگام راه رفتن با پای برهنه باید در نظر بگیرید
هنگام راه رفتن در مجاور رودخانه و ساحل ، چمن و یا در باغ ، به او کفش بپوشید تا از بروز عفونت پای ورزشکار جلوگیری کند.
همچنین واکسیناسیون کزاز را در برابر احتمال قدم گذاشتن روی اجسام تیز انجام دهید.
همیشه باید مراقب پاهی کودک خود باشید و همیشه زخم های پای او را بررسی کنید.
در آخر ، مراقب باشید که در هر موقعیتی که خطر آسیب رسیدن به پای کودکانتان وجود دارد حتما به پای کودک خود کفش بپوشانید.
ارم بلاگ